Alleen een sok zat tussen zijn lichaam en de bal. Zijn schoen was hij tijdens die fameuze sprint kwijtgeraakt. Het deerde hem niet. Met een bekeken schot maakte hij met zijn schoenloze voet de 2-0. Preben Elkjær Larsen was de absolute held in het kampioensjaar van Hellas Verona. Sinds dit doelpunt noemen de supporters de Deense spits liefkozend ‘Assepoester’.

Hellas Verona was in de jaren voor het illustere seizoen 1984-1985 al een
subtopper in Italië. Met een respectievelijke vierde en zesde plaats en twee
finaleplaatsen in de Coppa Italia kon er niet meer over een ‘kleintje’ worden
gesproken. Maar de puzzelstukjes vielen defnitief in elkaar toen na het EK van 1984 twee internationale toppers aan de selectie werden toegevoegd. Hans-Peter Briegel kwam vanuit Kaiserslautern over naar de Italiaanse stad. Maar de meest aansprekende naam die aan de selectie werd toegevoegd, was die van Preben Elkjær Larsen.

De spits vormde samen met Michael Laudrup de voorhoede van ‘Danish Dynamite’, het Deense nationale elftal dat midden jaren tachtig zoveel lof oogstte. Op het EK van 1984 werd het team in de halve finale door Spanje uitgeschakeld doordat Elkjær Larsen in de strafschoppenserie de beslissende penalty
miste. Maar zijn naam was gevestigd. Mede omdat hij met het nietige Lokeren was doorgedrongen tot de Belgische top. In de Gouden Bal verkiezing van het jaar 1984 zou hij dan ook als derde eindigen en
na het kampioenschap met Verona zelfs als tweede.

Totonero-schandaal

Elkjær Larsen was onderdeel van een heuse volksverhuizing die plaatsvond
in de zomer van 1984. Diego Maradona werd door Napoli voor een recordbedrag overgenomen van Barcelona, Karl-Heinz Rummenige liet Bayern achter zich voor het blauw-zwart van Internazionale
en Graeme Souness streek neer bij Sampdoria. Samen met de vele sterren die zich al hadden genesteld in de Laars, leek er een bijzonder seizoen op komst met veel ploegen die konden meedingen naar de scudetto.

Italië likte nog wel zijn wonden na het roemruchte Totonero-schandaal van
1980. Voetballers kregen schorsingen van drie maanden tot zes jaar
en AC Milan en Lazio Roma werden een divisie teruggezet. Maar het ergste van alles was dat het vertrouwen in alles wat met het Italiaanse voetbal te maken had een enorme deuk had opgelopen. Er werden vele maatregelen genomen om dat vertrouwen weer te herstellen.

Een van de laatste stappen was het,scheidsrechterskorps. Vanaf het seizoen 1984-1985 werden scheidsrechters middels een loting aan wedstrijden toevertrouwd en niet meer aangesteld door een commissie. Het kon zijn dat de man in het zwart een degradatieduel in de Serie B kreeg of de Serie A-topper tussen Torino en Hellas Verona. Zo was omkoping veel moeilijker en was het gerucht uit de lucht gehaald dat de topclubs door bepaalde leidsmannen werden voorgetrokken omdat de Italiaanse bond ze op die
wedstrijden zette.

Osvaldo Bagnol

Van de Belgische voetbalwildernis naar de extase van de Serie A.
Tegenwoordig tekent men blind. Toen was er wat terughoudendheid. ‘Ik wist dat Verona een Italiaanse stad was en dat die stad een voetbalteam had, meer niet. Ik was dan ook heel verbaasd dat ze me tijdens het EK vroegen.’ Met die woorden ging Elkjær Larsen het Italiaanse
avontuur aan.

Zijn eerste kennismaking met zijn nieuwe trainer Osvaldo Bagnol was eveneens van eenzelfde nuchterheid. ‘Hij vroeg me waar ik speelde. Ik
antwoordde ‘in de aanval’. Dat was het. Dat was ook de basis voor onze
samenwerking. We hadden aan een blik voldoende.’

De eerste drie duels van het successeizoen werden gewonnen, waaronder die tegen Maradona’s Napoli. De ploeg kreeg vertrouwen en volgens de Deen dachten ze vanaf toen dat ze iedereen wel konden
verslaan. Samen met Giuseppe Galderisi vormde hij het aanvalsduo van I Gialloblu en op de vijfde speeldag kwam de eerste echte test. Het grote Juventus – dat hetzelfde seizoen de Europa Cup I zou winnen – van Platini, Tardelli en Boniek kwam op bezoek in Stadio Marc’Antonio Bentegodi.

Het was de wedstrijd dat Elkjær Larsen publiekslieveling werd bij de tifosi van Hellas Verona. Nadat zijn kompaan in de voorhoede de 1-0 aantekende, maakte hij zich onsterfelijk. Op één sok en één schoen maakte hij die legendarische 2-0. De regerend landskampioen was verslagen en de eerste stap richting de titel was gezet. ‘Assepoester’ was cultureel erfgoed van Verona geworden. Zelf zou hij erover zeggen: ‘Het was het doelpunt waar
ik van droomde toen ik als kind tegen een bal trapte.’

Voorlopig einde matchfixing

Op een paar speldenprikjes van Inter en Torino na, kwam het kampioenschap voor Hellas niet meer in gevaar. En zo konden op 12 mei 1985 Elkjær Larsen, Bagnoli en al die andere helden van Verona het
kampioenschap vieren. De aanvaller staat de kampioenswedstrijd nog bij als de dag van gisteren: ‘Ik werd de hoofdrolspeler
op de mooiste dag van mijn Italiaanse voetballeven. Atalanta kwam op 1-0 en ik maakte de 1-1. Toen stopte praktisch het spel. We stonden alleen nog op het veld om de negentig minuten vol te maken. De supporters van Verona zorgden ervoor dat de wijzers van de klok richting het einde
gingen.’

Met het kampioenschap van Hellas Verona was er voorlopig een einde
gekomen aan de speculaties over matchfixing. Door de maatregelen
van de Italiaanse bond moesten de scheidsrechters volgens de tifosi wel
verstoken blijven van onbetrouwbare praktijken. Overigens werden het seizoen erop de scheidsrechters weer door een commissie aangesteld. Daarnaast sprak de kampioen Hellas Verona tot de verbeelding. Het was al gevrijwaard bij het Totonero-schandaal en er hing ook geen zweem van malafide zaken om de club heen. Het Italiaanse voetbal was dankzij Assepoester weer even schoon.